تاریخ معاصر ایران

«تاریخ با تک ماده»؛ شیوه‌نامه تاریخی بستن قراردادهای ششدانگ تا حالا شده که بخواهید تاریخ بخوانید اما حوصله کتاب‌های سنگین و مفصل تاریخی را نداشته باشید؟ یا دوست و فامیلی داشته باشید که فکر می‌کند هرچی از فضای مجازی - قر و قاطی- خوانده درست است و شما نمی‌دانید برای توضیح دادن به او از کجا شروع کنید؟ یا اصلا بخواهید برای بر و بچه‌ها فرازهایی از تاریخ مملکت را بگویید، جوری که کار به آه و زاری نکشد؟ اگر پیش آمده، پس ما برای شروع «تاریخ با تک ماده» را به شما توصیه می‌کنیم. این کتاب جای دوری نرفته است؛ رفته سراغ همین چند سال گذشته و قراردادهای ریز و درشتی که در دولت‌های یازدهم و دوازدهم منعقد شده را بازخوانی کرده است. بعد هم این کار را به زبان شیرین طنز انجام داده که اینطوری، با خواندن مصیبت‌های وارده اشک‌تان جاری و حال‌تان گرفته نمی‌شود. برشی از کتاب: اینستکس آمده بود تا پوزه تحریم ها را به خاک بمالد، همه آنها را بالمره برطرف کند و استقلال کشورهای اروپایی در برابر آمریکا را در برابر انظار جهانیان به نمایش بگذارد. اینستکس نماد زنده بودن برجام در برابر توطئه های دلواپسان بود و نشان می داد دنیا را آب ببرد دولت ایران برجام را ول نخواهد کرد. خلاصه اینکه اینستکس اقیانوسی بود از مرام و جوانمردی و پول و تجارت و مراودات مالی. نمایندگان کشورهای اروپایی درباره نحوه عملکرد این ابزار توضیحات زیادی ارائه دادند و متواضعانه اعلام کردند اینستکس اقیانوس نیست. مسئولان ایرانی گفتند: «می دانیم منظورمان همان دریا بود.» اروپایی ها اشاره کردند که ما اهل غش در معامله نیستیم راستش دریا هم نیست. ایرانی ها گفتند: «رودخانه خوب است؟ خیرش را ببینید. اینستکس رودی است به درازای ...» اروپایی ها گفتند اجازه می دهید ما در چند گام مسئله را روشن کنیم؟ ایرانی ها گفتند: «اختیار دارید! بفرمایید.»

«دادگاه اشیا»؛ برای تنها چیزهایی که مسئولیت این سالها را به عهده می‌گیرند «دادگاه اشیا» یک دادگاه واقعی و رسمی‌ست. می‌دانیم که بعید است بعدا خود مسئولین اتفاقات این سال‌ها را گردن بگیرند؛ چه رسد به این‌که بابتش محاکمه هم بشوند. رضا عیوضی که خودش هم از قضا کارشناس ارشد حقوق خصوصی است، در این کتاب همه‌ی ابزار و اشیا و وسایلی که به دولت‌مردان برای به عقب برنگشتن مملکت کمک کرده‌اند را به دادگاه کشانده و حسابی از خجالت‌شان در آمده است؛ از پنکه‌ی معروف و میکروفن گرفته تا ناخن‌گیر و انگشتر و تسبیح. اگر شما هم از صحبت‌های سمی و وعده‌های الکی و اقدامات عجیب و غریب دولتی‌ها دل خوشی ندارید و صابون گرانی و تورم به تنتان خورده است، لازم است این کتاب را بخوانید و درجریان محاکمه‌ این اشیا و مجازاتشان قرار بگیرید. شاید لااقل کمی دلتان خنک شود. برشی از کتاب: ذره‌بین: لطفا ساکت. نظم جلسه را رعایت کنید. بسیار خب. خانم فلزپور اگر اظهارات تازه‌ای دارید بفرمایید. ناخن‌گیر: من به کسی کمک کردم که سایه جنگ را از سر کمد اشیاء برداشت. می‌دانید اگر جنگ می‌شد چه تعداد شی و لوازم آسیب می‌دید؟ اگر ما نبودیم الان همه شما شاهد حضور سمسارها در خانه‌ها بودید. اگر اوراق نمی‌شدید، لااقل در سمساری‌ها داشتید خاک می‌خوردید. این ما بودیم که با زبان جهان دشمنان را کنار زدیم و با وجود این‌که مسئول ما یک مسئول دست‌بسته و محدود شده بود تحریم‌ها را برداشتیم.

«مرضیه؛ حکایت یک اسم، روایت یک زندگی»؛ زندگی بی‌بی مرضیه میررضایی، مادر شهید مدافع حرم «مرضیه»، روایتی از زندگی بی‌بی مرضیه میررضایی، مادر شهید مدافع حرم حجت‌الاسلام محمود تقی‌پور است و در پنج فصل، زندگی این مادر شهید را از کودکی، خانواده، فعالیت‌های انقلابی و اجتماعی و... ایشان روایت می‌کند. برشی از کتاب: نظر آقاجانم دربارۀ کارکردن من تغییر کرده بود؛ اما حرف‌هایی که روز اول در گوش دامادش خواند و تلنگرهایی که به او زد، آن‌قدر کاری افتاده بود که هنوز اثرش در حرف‌های حسن‌آقا دیده می‌شد. تا صحبت از کار به میان می‌آمد، میخش را همان اول می‌کوبید و می‌گفت: «دوست ندارم خانمم با دو تا بچۀ کوچیک بره کار کنه. هرچی خودم نون دربیارم با هم می‌خوریم. چه نیازی به درآمد اون داریم؟» آقاجان به هر بهانه‌ای حرف اشتغال من را پیش می‌کشید و تکرار می‌کرد: «من قبل از انقلاب مخالف سرِکاررفتن مرضیه بودم؛ اما الان احساس می‌کنم تکلیفه.» ولی جواب حسن‌آقا همان بود؛ دلش به اشتغال من رضایت نمی‌داد.